Het Literair café De Geestgronden is in 2024 zijn derde jaargang ingegaan. Het onderscheidt zich door de focus op poëzie in relatie tot beeldende kunst. Het Literair café ‘De Geestgronden’ nodigt bij voorkeur dichters uit het Nederlandse taalgebied uit die buiten hun boekje durven te gaan, die ook met beeldende kunst bezig zijn of daar sterk door zijn beïnvloed. Initiatiefneemster is taalfilosoof, dichter en beeldend kunstenaar Cathrien Berghout (Burgh-Haamstede). Het Literair café De Geestgronden beschikt nog niet over een eigen plek en leidt een zwervend bestaan. Dit najaar is het neergestreken in fiZi Filmtheater Zierikzee, als eerste met de voorstelling van de Klimaatdichters in De Nacht van de Nacht, zaterdagavond 26 oktober met “De vuurvlieg, de aardbei en de zeeschildpad“.
De Klimaatdichters is een beweging van in het Nederlands schrijvende woordkunstenaars. Onder de Klimaatdichters bevinden zich natuurlyrici, dystopische dichters, milieuactivisten, permacultuurtuiniers, bosdichters, bezorgde grootouders, groene oproerkraaiers, klimaatspijbelaars, zenboeddhisten, biologen, vogelspotters, klimaatliteratuurwetenschappers, plattelandsdichters, natuurvoedingverkopers, ecofeministen, jeugddichters, dichters die voor jongeren dichten of voor een doelpubliek van eender welke leeftijd.
In de Nacht van de Nacht fiZi Filmtheater Zierikzee 26 oktober 2024
Een voorstelling met gedichten, tekeningen, informatie en muziek. Er is een reden waarom dagen afgewisseld worden door nachten. Duisternis is essentieel voor het web van ecosystemen waar we allemaal deel van uitmaken. Mensen hebben het donker nodig om te kunnen slapen, maar ook planten, bomen, insecten, vogels en vissen zijn van het ritme van licht en donker afhankelijk voor hun voortbestaan. Jonge zeeschildpadden oriënteren zich op het reflecterende maanlicht om de weg naar zee te vinden. Vuurvliegen maken met hun lijfjes licht om een partner te vinden, maar die kunnen dat alleen maar zien als het donker genoeg is. Aardbeiplanten die groeien nabij straatverlichting brengen steeds minder vruchten voort en worden steeds minder door insecten bestoven. Deze voorstelling gaat over licht en donker, over planten en dieren die bedreigd worden door lichtvervuiling, en over het verlangen van de mens om zich alsmaar meer aan het donker te onttrekken. Zijn wij nog in staat om met duisternis te leven?
Met poëzie, wetenschap, muziek en beeld proberen we licht en donker weer in balans te brengen. De dichters en performers zijn: Thomas Möhlmann, Sara Eelen, Moya De Feyter, Anke Verscheuren en wetenschapsjournalist Gemma Venhuizen. Met tekeningen/animaties van Babette Wagenvoort en muziek van Nataniel Melo.